این روزها مد شده که ثروتمندان خانه هایی شبیه کاخ بنا می کنند، در حالی که بیشتر مردم جامعه با چنگ و دندان در خانه اجاره ای زندگی می کنند. در اسلام، پیامبر (ص) از بنا کردن خانه ای که دیگران عبور کنند و آه و حسرت بکشند نهی کرده است. البته تفاخر به هر صورت که باشد، چه به صورت خانه یا ماشین یا سایر امکانات کار درست و زیبنده ای نیست. در فیلم حاضر سخنران به این موضوع اشاره دارد: خانه های مجلل
متاسفانه برخی از ما تنها زمانی که بی عدالتی بر ما تاثیر بگذارد فریاد می زنیم، و نسبت به بی عدالتی در حق دیگران بی تفاوت هستیم. حتی وضع قوانین هم برای ایجاد عدالت است و اگر عدالت ایجاد نشود قوانین بی خاصیت می شود. همه ما باید با بی عدالتی بجنگیم. هر کسی به تحقق عدالت کمک نکند، روزی گرفتار بی عدالتی خواهد شد. در فیلم زیر استاد یک دانشگاه به این حقیقت اشاره دارد: بی تفاوت نبودن در بی عدالتی نسبت به دیگران
در دنیایی فقرآلود زندگی می کنیم که در آن انسان های زیادی زیر خط فقر به سر می برند. در ویدئوی زیر، چند کودک گرسنه اوگاندایی ملاحظه می شود که دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد و مسوولیت ثروتمندان را بسیار شدید می نماید. فقر در اوگاندا
از جمله مواردی که سبب می شود ثروتمندان، روز به روز ثروتمندتر شوند، یا به عبارت دیگر پول، پول بیاورد، این امر است که دسترسی آنها به بازار پول و اعتبار بیشتر است، چرا که می توانند وثیقه را تامین کنند. در حالی که فقرا به خاطر عدم داشتن وثیقه کافی به بازار وام و اعتبار دسترسی کافی ندارند. ویدئوی زیر بیانگر این تبعیض است که متاسفانه فعلا همه نظام های مالی با آن درگیر هستند: وام و اعتبار در خدمت ثروتمندان
عدالت اموزشی در کشور بسیار ضعیف است. حضور مدارس غیر انتفاعی به این بی عدالتی دامن زده است. روشن است که با وجود این مدارس، امکان ارتقای فرزندان ثروتمندان بیشتر از فرزندان سایر طبقات است که این امر به مثابه این است که فرصت های شغلی اینده کشور هم در دست ثروتمندان خواهد بود. به نظر می رسد از جمله چیزهایی که باید کاملا ملی باشد مقوله اموزش به خصوص تا مقطع دیپلم متوسطه است. در این گیرودار مدرسه کودکان کار هر چند تلاشی حداقلی محسوب می شود، اما زنگ خطر تبعیض در فرصت های اموزشی را به صدا درآورده است. فیلم زیر گوشه ای از این امر را به تصویر می کشد: مدرسه کودکان کار
متاسفانه در کشور ما سیاست گذاران بخش درمان، خودشان صاحبان منافع در بخش درمان هستند. به همین خاطر بیشتر بودجه کشور به جای بهداشت، صرف درمان می شود، چرا که عده ای از رانت دارو و درمان و بیمارستان خصوصی استفاده می کنند. در لینک زیر سخنران به این واقعیت می پردازد و تاکید دارد اگر بیمارستان های خصوصی از منابع عمومی استفاده کرده اند، باید هوای مردم را داشته باشند: بی عدالتی در بخش درمان
در نظام پرداخت شراکتی، نیروی کار به جای گرفتن
دستمزد ثابت، کل یا بخشی از دستمزد را بر اساس توافق با کارفرما، به صورت شراکت در
تولید یا شراکت در سود دریافت می دارد. این تغییر ساده، نیروی شگرفی را در جهت
شکوفایی و پیشرفت بکارخواهدگرفت. اقتصاد شراکتی، اقتصاد عاشقانه ای است که با
ایجاد همدلی کارگر و صاحب سرمایه، روح وحدت را در بنگاه اقتصادی می دمد. هدف اصلی
این کتاب، برداشتن گامی به سوی الگوسازی اقتصاد شراکتی در اسلام و
تعیین سهم عادلانه نیروی کار است. اهمیت اقتصاد شراکتی در جهان پرتحوّل کنونی، روز
به روز در حال افزایش است؛ زیرا علاوه بر افزایش بهره وری و کارایی، سبب گسترش
عدالت می شود؛ اما مطالعات مربوط به آن در ادبیات اقتصادی تا حدودی مکنون و در
حاشیه است، از این رو دیگر هدف این پژوهش درک دقیقتری از این دفینه گرانبهاست. اطلاعات
گردآوری شده در این اثر، بر اساس اصول علم اقتصاد و مبانی فقه اسلامی تحلیل گردیده
و از ابزارهای ریاضی برای تبیین بهتر مطالب استفاده شده است. امید است که این کتاب
برای دانشجویان رشته اقتصاد و رشته های مرتبط و سایر علاقمندان به مباحث اقتصاد
اسلامی افقی روشن و راهی تازه را ترسیم نماید. این کتاب در زمستان 1401 توسط انتشارات دانشگاه صنعتی شاهرود چاپ شده است
متاسفانه در کشورهای عربی که اکثریت مردم کشورشان مسلمان هستند، شاهان و شاهزادگانی حاکمند که پول نفت را صرف خوشگذرانی های خود می کنند. در حالی که بسیاری از مردم فقیر این کشورها جانشان را در مهاجرت به کشورهای دیگر از راه های غیر متعارف و خطرناک دریایی از دست می دهند. جلوه های ثروت کلان و فقر در کشورهای عرب نفتی بیداد می کند: ماشین طلایی، سرویس حمام طلایی، دستشویی طلایی، دلارهای نفتی، و ... در مقابل فقر و بیچارگی عده زیادی ا ز مردم این کشورها. ویدئوی زیر این تفات ها را به تصویر کشیده است: ولخرجی های اعراب
متاسفانه با وجود خدماتی که به روستاها در ایران شده است، اما همچنان روستاهایی هستند که دچار فقر هستند. به مطالبی در این ویدئو اشاره می شود که باورش سخت است. جاهایی هنوز هست که مردمانش در بدترین شرایط زندگی می کنند و این امر مسوولیت ثروتمندان را سنگین و سخت می کند:فقر در روبار جنوب کرمان